‘Ja, ik wil een anonieme melding van geluk doen.’
‘Zegt u het maar mevrouw. Ik luister.’
‘Het is mijn buurvrouw. Op een rustige zomeravond hoor ik het vaak: gelach! Ik durf niet meteen conclusies te trekken, dus luister ik vaak of het niet toch gehuil of gejammer is. Maar ik weet het zeker: ze lacht vaak.’
‘Oei, dat klinkt ernstig mevrouw. Goed dat u erover belt.’
‘Dank u. Ik heb lang geaarzeld!’
‘Begrijpelijk. Ons meldpunt is voor serieuze gevallen van geluk. We zijn er om u te helpen!’
‘Ik bel voor mijn buurvrouw, misschien kan zij hulp krijgen via het Meldpunt Geluk?’
‘Ja, dat kan zeker, mits uw buurvrouw zelf een hulpvraag heeft, uiteraard. Maar laten we het eerst over uzelf hebben! Heeft u veel last van deze lachende buurvrouw?’
‘Oh… absoluut. Zoveel nachten heb ik al wakker gelegen van het geluid. Het gaat door merg en been! Haar lachen snijdt dwars door mijn ziel. Ik maak me al tijden zorgen om haar. Ze lacht niet alleen binnenshuis; wanneer ik haar in de lift tegenkom, kijkt ze me vaak stralend aan, en weet u… soms danst ze. Midden op straat.’
Lees ook Ministerie van Buitenspelen en Doe nutteloze dingen.
Als ze dansen, moet je er snel bij zijn
‘Wat moedig dat u dit met ons deelt. Vindt u het goed dat ik notities maak? Dit geval lijkt me een code 2.’
‘…?’
‘Urgent! Ik wil deze case graag bespreken met mijn senior collega’s in gelukszaken, want zo te horen is haast geboden.’
‘Goh, en ik dacht nog: zou het wel onder het Meldpunt vallen…’
‘Dat maak ik vaker mee. De omgeving ziet de tekenen van geluk, maar durft niet te vertrouwen op de eigen waarneming. Tja, je gaat toch niet meteen van het ergste uit, nietwaar. Maar ik kan uit ervaring vertellen: als ze beginnen te dansen – in het openbaar nota bene – moet je er snel bij zijn.’
‘Wat voor hulp biedt u?’
‘Voor het slachtoffer directe isolatie, met haar instemming. Dat werkt snel en effectief. Verder een dieet van magnetronmaaltijden met cola light, en minimaal 12 uur per dag tv, waarvan het leeuwendeel uit nieuws en geestdodende series zal bestaan. Het zijn sterke middelen, maar het is de enige manier om uw buurvrouw te redden van het gelukvirus. En nu we het erover hebben, hoe voelt u zich? Dit type geluk is van het besmettelijke soort. Beschermt u zichzelf voldoende?’
Geluk is besmettelijk
‘Nou, ik doe mijn best, meneer. Het valt niet altijd mee, doordat de buurvrouw vaak met bloemen aan de deur komt, terwijl ze liedjes zingt. Die bloemen gooi ik direct weg, hoor. En ik houd mijn ramen flink verduisterd tegen de gevaren van de zon. Maar die liedjes blijven soms dagen in mijn hoofd hangen! Ik betrap mezelf wel eens op neuriën.’
‘Dat spijt me voor u. Ik hoor dat we ook voor u spoedig hulp moeten regelen! Slikt u genoeg medicatie?’
‘Natuurlijk, zoveel mogelijk. Ik ben al gestopt met groente en fruit eten en neem verder de maximale dosering van alle soorten verkrijgbare pillen.’
‘Dat is een opluchting! Goed dat u zelf alert bent op het gelukvirus. Ik adviseer u alle planten in de omgeving weg te doen. Vermijd ook contact met kinderen en hun verderfelijke speelgoed, en kijk uit met sociale contacten. Een bron van ziektekiemen! Beweeg zo min mogelijk. En let u vooral op dat u musea en andere culturele instellingen uit de weg gaat. Zij hebben een krachtige geluksfactor, en in geval van besmetting kan dit zeer nadelig uitpakken voor u.’
‘Ik ben zo blij dat ik heb durven bellen! Je denkt altijd: mij overkomt dat niet…’
Lees ook Gelukkige ouder, gelukkig kind.
Leven in afgescheidenheid
‘Geluk is een sluipende ziekte, die uiteindelijk je hele systeem overneemt. We doen wat we kunnen, maar het is een bitter gevecht. Het is daarbij een vrij onbekend virus. De gemiddelde burger is zich nauwelijks bewust van de symptomen!’
‘Je hoort er niemand over, dat maakt het lastig om met geluk om te gaan. Persoonlijk ken ik bijvoorbeeld niemand die in zo’n Geluksoord woont, ik ben altijd omgegaan met keurige mensen. Ze komen er ook nooit meer uit, toch?’
‘Inderdaad, als het eenmaal zover is gekomen met een gelukkeling, is het terugplaatsen in de maatschappij een uiterst moeizaam proces. En we moeten aan onszelf denken! Leven in afgescheidenheid is het veiligst om niet besmet te raken.’
‘Dank u wel voor de informatie.’
‘Ik neem snel contact met u op. Digitaal, en automatisch opgemaakt. Want dit persoonlijke gesprek heeft u hoorbaar opgemonterd – en dat dienen we te beperken! Beterschap mevrouw, en tot schrijfs.’
‘Tot schrijfs.’
Deze tekst schreef ik in 2012, maar is sinds 2020 weer reuze actueel. Vandaar.