Blijf zacht

‘Ik kan niet naar school vandaag!’ huilde hij. En hij meende het. Het was allemaal teveel. Zijn haar kriebelde in zijn gezicht en nog veel meer redenen had hij. Onmogelijk om de dag te beginnen. 

Ik had kunnen zeggen: ‘Zeur niet’ of ‘School moet nou eenmaal’ of ‘Je kan niet thuisblijven, want ik moet werken’. 

In de luwte

Ik besloot hem serieus te nemen. Soms heb je een dag dat alles teveel voelt. 

En ja, natuurlijk is het óok goed om je doorzettingsvermogen te oefenen. Om te ervaren dat er na die huilbui de wereld niet vergaat, en alsnog een fijne schooldag kan volgen. 

Vandaag gaf ik hem een dag vrij. Hij mocht me helpen met de boodschappen en stofzuigen en ik gaf hem de breiles waar hij in de klas juist zo tegenop zag. We maakten er een rustig dagje van. 

Heb ik hem verwend? Ik denk van niet. Hij heeft heel hard moeten werken om zijn punt te maken. Om gehoord te worden. Hij heeft klusjes gedaan die bij de dag thuis hoorden. Het was geen luilekkerland, maar wél een dagje in de luwte. 

Blijf zacht, lief kind

Maar zo leert hij zich niet staande te houden, zeg je? Want hij moet hard worden? Want in de echte wereld gaat het toch ook niet zo?

Ik wíl helemaal niet dat kinderen hard worden. Ik wil dat ze zacht kunnen blijven. Ook als groot mens. Vanuit zachtheid naar jezelf kun je immers veel beter inspelen op wat je nodig hebt. 

Hoe zou het leven eruitzien als wij allemaal, ook jij en ik, elke dag goed voelden wat de dag van ons vraagt? Als we de ene dag gas terug durfden nemen, om de andere dag 200% te kunnen geven?

Dat echte luisteren en zacht zijn, dat zijn we met ons allen spannend gaan vinden. Te soft. Nou, noem mij maar een softie dan!

Leven betekent vaak hard werken, met alles wat je in je hebt. Maar óok rust nemen op jouw tijd. Dat is niet per se in het weekend. Het kan ook op maandag. 

Kinderen zijn daarin zo helder. Gelukkig maar. 

💚