We kijken maar half. Oppervlakkig. En vervolgens vullen we de rest in. Wat kun je zien als je kijkt alsof de wereld nieuw voor je is? Wat houdt zich schuil achter gewoonte, achter het vertrouwde gezoem van zo-doen-we-het-nu-eenmaal?
Kijken met nieuwe ogen
Ken je dat? Je begint aan een nieuwe baan, en je wil direct een paar zaken compleet anders doen. Je collega’s werken al sinds lang op dezelfde manier. Het team mort en verzet zich: poeh, we doen het altijd zo, waarom zou je de boel opschudden? Als nieuwkomer kom je binnen met een frisse blik en zie je de mogelijkheden. Hoe het nu gaat, is onlogisch! Jongens, het kan zoveel leuker! Na een tijdje kalmeert die drang. Omdat je het in je eentje niet van de grond krijgt. Omdat je er graag bij wil horen, ook dat. Niemand is graag een buitenstaander. Maar die frisse blik dan? Die is heus wel nodig.
‘Alleen een onbevangen persoon kon aan de blindheid die alle stedelingen van hogerhand was opgelegd ontsnappen. Die hield als enige een open oog voor de echte stand van zaken’
~ Anton Quintana
We moeten blijven kijken met nieuwe ogen. Dat kan niet de hele tijd. Dus moet je regelmatig uitzoomen. Afstand nemen, en die frisse blik aanzwengelen. Waarom doen we ook alweer wat we doen? En is het (nog) nuttig? Kan het anders?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
~ K. Schippers
De werkelijkheid heeft veel kleuren
Als je met meer mensen samenleeft (ook wel een samenleving genoemd), heb je te maken met meer kleuren. Meer zienswijzen. Meer waarheden. Er is nooit slechts 1 ding waar. Dat is meteen het pijnlijke punt van 2020, wat mij betreft. Plotseling worden we collectief geacht één en dezelfde visie te hebben, allemaal hetzelfde te doen op dezelfde manier. Er is maar een toegestane werkelijkheid die voor ons allemaal geldt. En dat bestaat natuurlijk niet.
Kijk eigenwijs
Ik kijk graag vrij in het rond. Wat zie ik? En wat nog meer, als ik langer kijk? Is het wel logisch, wat we doen? Zijn er betere opties? Je zal verrast zijn van het effect.